Kız olsun çamurdan olsun!

Kız olsun çamurdan olsun! Bu sözü pek çok kez annemden ve babamdan işittim. Belki de bu sözü işiten şanslılardan biriydim. Ben şanslıydım, peki ya siz? Daha anne karnındayken annemizle, babamızla başlıyor ilişkimiz… Erkekler neden özellikle erkek çocuğu babası olmak ister? Kız babası olmak yıllarca, çağlarca zayıflıkla özdeşleştirilmemiş mi? Hala ülkemizde öyle değil mi? Özellikle toplumumuzda tabulaştırılan bir söz var “Erkek adamın oğlu olur.” diye… Daha bebek doğmadan girilen beklentiye bak! Acaba erkekler ailelerinin, toplumun baskısıyla mı? içten içe erkek çocuk isterler? Kültürün etkisi mi? Geleneksel yapı mı? Yoksa erkek; soyunun devamını, soy adının devamını oğluyla sürdürdüğü için mi? Erkek derinlerde bir yerde varlığını ancak; oğlu olmasına bağlar. Ölse bile soyunun devamı, soy adıyla yaşar. Kim bilir bir erkeğin içinde ne fırtınalar kopar. Olan kız çocuğuna olur. Dakika bir, gol bir daha anne karnındayken hissedilen erkek çocuk beklentisi; o minik kız bebekte kim bilir ne yaralar açar? Dünyaya gözlerini “Babam beni istemiyor.” ile açar. Kız gibi büyütülmeyen o kadar çok kadın var ki… Çocukken babasının alet çantasını taşıyan, babası tarafından hep tamir işlerine yardım etmesi için yönlendirilen, doğar doğmaz bir takımın bebek tulumu giydirilen, kendini bilmeden fanatikleştirilen ve hiç oyuncak bebeğiyle oynamadan büyütülen… Göster oğlum pipini amcalara diyerek övülen, küfür öğretilerek büyütülen erkekler ve kadın olduğunda (regli olduğunda) gelenek diye suratına tokat atılan kızlar… Bu çifte standart ne zaman başladı bilinmez. Ama umarım artık son bulur. Kız erkek ayrımı yapmadan herkes eşit olur. Önce bilinçlerimize cinsiyetlerimizden öte insan olduğumuz yerleşir. Babalar kız evlatlarıyla da mutlu olur. Kadın erkek bir arada daha sağlıklı nesiller olur. Koşulsuz sevgim ve birlik bilinciyle… Hande Akın